Pozostałości starożytnego iliryjskiego dziedzictwa kulturowego na wyspie Brač, takie jak bunja, suhozid i tumuli, przetrwały próbę czasu.
Bunja, mały kamienny budynek z charakterystycznym okrągłym kamiennym dachem, zbudowany bez żadnych drewnianych podpór. Był używany jako schronienie dla pasterzy i magazyn.
Zastosowana technika budowy jest oryginalna i pomysłowa. Bunja to zazwyczaj niewielkie budowle, nie wyższe niż 2 metry, ze ścianami wykonanymi głównie z lokalnie pozyskiwanego kamienia, bez fug i o grubości pół metra. Wewnętrzna przestrzeń bunja rzadko przekracza 2 m średnicy. Wejście zwykle skierowane jest na zachód i jest dość niskie, aby chronić wnętrze przed wiatrem i deszczem. Najbardziej uderzającą i najważniejszą częścią konstrukcji bunja jest dach w kształcie kopuły, bez belek ani podpór. Powstały w ten sposób budynek stanowi w zasadzie wodoodporne schronienie, ponieważ woda zdaje się ściekać po jego ścianach do gruntu.
Bunja reprezentuje jedno z najprostszych i najbardziej pomysłowych rozwiązań w architekturze kopułowej i jako taka zasługuje na nasz podziw.
*Źródło: Brački suhozidi, Lucija Puljak, DSc, Szkoła Podstawowa Pučišća